"ძე შეცდომილის (ანუ უძღები შვილის) იგავი " ქართულ ჰაგიოგრაფიასა და "ვეფხისტყაოსანში"
ლუკა მახარობელი „ძე შეცდომილის იგავი“ მაცხოვრისა და მთელი კაცობრიობის, უფალი და ყოველი ადამიანის ურთიერთდამოკიდებულების პარადიგმაა, პირველქმნილი ცოდვიდან მოყოლებული ადამიანი (ანუ ის, ვინც ადამს „დაატარებს“ საკუთარი სულით)
_ უძღები შვილი, მამისგან გზას ეძიებს. ამიტომაცაა, რომ ამ იგავს წმინდა მამები ყველა დროისა და ხალხის უდიდეს მონათხრობს უწოდებენ.